Zapowiedź ostatniej miniaturki

               Nigdy nie chciałam do tego doprowadzić. Nigdy nie chciałam doprowadzać do tego, co stało się ze mną. Wydaje mi się, że wiele rzeczy zaniedbałam, wiele pominęłam, wiele spraw po prostu pouciekało. Przez bloga? Przez to jak wiele serca i umysłu w to włożyłam? Nie wiem. Wiem tylko, że mój stan nie pozwala mi dłużej tutaj tkwić. Pomyślicie, że zmieniam się w ciągu jednej sekundy - nagle zmieniam zdanie, plączę się itd. Nie, po prostu długo musiałam walczyć ze sobą i  nie mam już siły. Uwierzcie mi, że wcale nie chcę tego robić, ale to nieuniknione. Muszę wziąć się za siebie, za swoje życie, a raczej to, co z niego jeszcze pozostało, a są to tylko strzępy. Nie wiem, czy dalsze wyjaśnienia mają jakikolwiek sens. Mogę podsumować to tylko tak: wszystko to dzieje się przez stan mojego zdrowia.

                Jestem w trakcie pisania ostatniej miniaturki. Pierwszej tegorocznej i miniaturki i zarazem ostatniej na tym blogu, ostatniej miniaturki Dramione, jaką kiedykolwiek napiszę. Będzie długa, zupełnie inna niż wszystkie. Pewnie połamie Was od środka, ale ja po prostu tak muszę. Nie wiem jak długi czas zajmie mi kończenie tekstu. Miesiąc? Może więcej? Nie mam pojęcia. Dlatego chcę przedstawić Wam bardzo krótki, wyrwany z kontekstu fragment. Mam nadzieję, że zechcecie czekać. 

               Po opublikowaniu całej miniaturki zniknę z bloga. Jakby nigdy mnie nie było. Nadal będę tu zaglądać, ale o wiele rzadziej. Niedługo na blogu zmieni się szablon, by był bardziej neutralny. Zastanawiałam się nad usunięciem strony, ale doszłam do wniosku, że nie mogę Wam tego zrobić. Będzie nadal czytać to, co stworzyłam do tej pory, a mnie po prostu nie będzie.

EDIT:
Jeśli macie do mnie jakąkolwiek sprawę, piszcie od razu na maila albo GG. Później będzie ciężko nawiązać ze mną kontakt. Po publikacji miniaturki usunę ASKA.

Fragment Miniaturki VI

              Mogę przyznać się do wielu rzeczy ze względu na swój barwny życiorys. Szydziłem i szydzę. Oszukiwałem i oszukuję. Ironizowałem i ironizuję. Zabijałem i zapewne niektórych do tej pory doprowadzam na skraj śmierci, lecz nie bezpośrednio, jak to było w latach mojej młodości. Paliłem i palę - zapewne z każdym dniem coraz więcej, ale kto by to zliczył. Piłem i piję. Nienawidziłem i nienawidzę. Więc sądzę, że jesteśmy tym, czym jesteśmy i nie za cholerę nie znam powodu dlaczego tak jest. I pewnie nigdy się nie dowiem, po co stworzono mnie takim. Nie pozostaje mi nic innego, jak to zaakceptować. 

            Wszystkie te tanie i słodkie filozofie wystawiły mnie któregoś dnia na ulewny deszcz. Szedłem pogrążony we własnych myślach...